5e dag Dolomieten

Soms vraag je je af waarom je bepaalde dingen vrijwillig doet, en vandaag was dat op de slotklim naar de berghut van vandaag. Na al een behoorlijke klim gedaan te hebben door een bos, kwamen we uit in een dal op hoogte, en vanaf dat punt zagen we al de berghut liggen. Echter om daar te komen moesten er nog wel zo’n 300 hoogtemeters geklommen worden, op een beklimming met stijgingspercentages tussen de 20 en 25 %. Toen dacht ik dus, is dit nu leuk? Na de hele dag al op en af en al steile klimmetjes gedaan te hebben, was dit het slotstuk. Maar aangezien ik nu weer achter de laptop zit, heb ik het dus toch gehaald, en is de voldoening des te groter. Hoe ziet zo’n dag er nu een beetje uit als je zo’n week doet : eigenlijk wel een vast patroon, vanaf half acht ontbijten, en om 9 uur vertrekken voor de etappe, tussen de middag lunch en tussen vier en vijf uur kom je aan in de berghut. Even hersteldrankje naar binnen werken,  douchen, even rusten en om 7 uur eten. Na het eten de briefing door de reisleider van Vasasport, nog even gezellig zitten met wat andere fietsers. Om uur of 10 is het al aardig rustig, want de meesten gaan vroeg naar bed, niet zo gek natuurlijk, en ik lig er meestal een uur of 11 in. Het zijn iedere avond meestal dezelfde mensen die nog blijven zitten tot half 11 / 11 uur. Omdat de hutten bovenin de bergen liggen, staat er meestal veel wind, dus naar buiten gaan is er niet echt bij. Ook nu weer raast de wind met windkracht 10 ongeveer om de hut heen.  Dat is wel jammer, nu kom je na het fietsen eigenlijk niet meer buiten. Je hebt het ook wel een beetje gehad, moet ik zeggen, als je de hele dag op de fiets hebt gezeten, en heel wat hoogtemeters hebt afgelegd. Vandaag ook weer een prachtige dag gehad, nog wel een klein schuivertje gemaakt op grindpad, dus wat plekken op m’n knie, bovenbeen en heup, maar het viel wel mee. Vandaag ook weer op prachtige plekken geweest, de foto’s spreken voor zich wat dat betreft. Eigenlijk zou je de hele dag wel foto’s willen maken, maar dat lukt nu eenmaal niet, dus moet ik het doen met af en toe stoppen of tijdens het  fietsen een fotootje maken van de schitterende omgeving.  De dip van gisteren zette niet door en deze dag werd weer een hele mooie dag met prachtige uitzichten, mooie afdalingen en op het laatst een hele zware beklimming naar de berghut, waar we nu net gegeten hebben, en nog even nazitten. In de berghut overnachten, naast onze groep van 28, ook een aantal wandelaars. Internationaal gezelschap. Morgen de laatste dag, niet zo lang, 32 km met 1050 hoogtemeters. Iets makkelijker dan vandaag, waarin we twee cols van de buitencategorie hadden. Morgenavond naar huis, dus het laatste verslag waarschijnlijk zaterdag.