3e dag Dolomieten

Vandaag weer een hele mooie dag gehad. Vanmorgen leek het wel een wintersport plaatje, het was best wel fris, en wandelaars waren gestoken in dikke jassen en wandelstukken, dus de gedachte was eerst dat ik ging skien, maar oh nee, ik had de korte wielerbroek aan, dus de mtb uit de schuur gepakt, en weer de bergen in. Vandaag met een klein groepje, Christiaan, Mark en ik plus gids Pieter-Jan. De andere drie gingen met de GPS de route rijden, in hun eigen tempo. We begonnen meteen al met een flinke klim, vanaf 1500 mtr naar 2000 mtr. Het eerste uur hadden we welgeteld 6 kilometer gereden, en vlak onder de top hebben we maar even een lekkere capuccino genomen., het is tenslotte ook een beetje vakantie. Vandaag 36 km op het programma, lijkt niet veel, maar hier is het meer dan genoeg! Boven aangekomen, kregen we een heel mooi stuk op hoogte, op 2000 mtr door de Dolomieten bergen, prachtig. Maar waar geklommen is, moet ook weer gedaald worden. Nu zou je denken, dat is leuk, maar in dit geval was dat toch wat minder, althans voor mij. Vanwege de waarschuwingen die ik her en der in m'n oren kreeg gefluisterd ('je doet toch wel voorzichtig, he') had ik besloten deze afdaling maar zoveel mogelijk te lopen. Alleen maar losse stenen, scherpe bochten, steile stukken, trappetjes etc., dus ik zal een half uur nar beneden hebben gelopen met m'n fiets aan de hand of tillend. Ik heb me er inmiddels aan overgegeven dat ik geen gekke dingen zal gaan doen, dus als ik maar denk dat ik het eventueel niet meer in de hand heb in een afdaling, stap ik af, en ga lopend verder. Heel thuis komen is belangrijker. Gelukkig zijn die steile afdalingen niet al te vaak. We hadden weer een mooie lunchplek gevonden, iets met spek, ei, en gebakken aardappels besteld. Vor het fietsen misschien niet de beste maaltijd, maar het was wel lekker. We kwamen ondertussen de jonge honden ook tegen, die hadden die belachelijk steile afdaling dus gewoon gefietst, gekkenwerk! Echte downhillers zijn het. Inmiddels waren we op, voor mij, bekend terrein aangekomen, want 2 jaar terug was ik in deze regio met een clubje wielrenners, alleen nu gingen we dus met de mtb de passo Valperolo af, evenwijdig aan de weg, maar nu mooi over paadjes. Daarna in Corvara aangekomen, waar we twee jaar terug in een appartement verbleven. Toen zag ik daar wel eens mtb'ers omhoog fietsen, en dat leek me ook wel mooi. En nu reed ik dus zelf langs het appartement omhoog naar boven toe. Mooi pad naar boven, om uiteindelijk op 2100 mtr in de berghut aan te komen, midden tussen de skiliften. Het is hier het Dolomiti Superski gebied. En dat is te zien, Af en toe nog proberen Christiaan eruit te rijden, maar dat lukt helaas niet, daarvoor heeft hij toch net wat meer klimkwaliteiten dan dat ik heb. Dag 3 zit er, voor het fietsen althans, al weer op. Straks om 18.30 eten, en de briefing daarna. Misschien zo nog even een rondje lopen hier boven in de bergen, maar dat zal geen kilometers lopen worden. Ff